การเข้ามาตั้งถิ่นฐานของประชาชนในเขตตำบลหนองบ่อในช่วงแรกเริ่มนั้นยังไม่แน่ชัดว่าเกิดขึ้นในช่วงใด เชื่อกันว่า ชาวบ้านที่พื้นที่ตำบลหนองบ่อนั้นมีบรรพบุรุษมาจากลูกหลานของพระวอพระตา เมื่อครั้งก่อตั้งเมืองอุบลราชธานี โดยมีข้อสันนิษฐานหลายข้อเกี่ยวกับการตั้งถิ่นฐานดังกล่าว ได้แก่[2]

ข้อสันนิษฐานที่ 1 มีการตั้งรกรากของชาวบ้านบริเวณชุมชนโบราณดั้งเดิมชื่อว่า บ้านแค ซึ่งตั้งอยู่ใกล้บริเวณวัดเก่าบ้านแค ทางตะวันตกของบ้านดงบังในปัจจุบัน แต่เนื่องจากโรคระบาด ชาวบ้านในชุมชนบ้านแคจึงกระจายตัวออกไปตั้งถื่นฐานเป็นชุมชนอื่นในบริเวณใกล้เคียง แบ่งเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่

• กลุ่มที่ 1: อพยพไปทางทิศเหนือ ก่อตั้ง บ้านโพนงาม ขึ้นในบริเวณวัดป่าอารามบ้านโพนงามในปัจจุบัน จากนั้นได้อพยพอีกครั้งมายังพื้นที่ที่เป็นบ้านโพนงามในปัจจุบัน
• กลุ่มที่ 2: อพยพไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ห่างจากชุมชนเดิมประมาณ 2 กิโลเมตร และได้ก่อตั้งชุมชนขึ้นชื่อว่า บ้านดงบัง
• กลุ่มที่ 3: เป็นกลุ่มใหญ่สุด อพยพไปทางทิศตะวันตก ห่างจากชุมชนเดิมประมาณ 1.8 กิโลเมตร และได้ก่อตั้ง บ้านหนองบ่อ ขึ้น

ข้อสันนิษฐานที่ 2 คล้ายกับข้อสันนิษฐานที่ 1 แต่ก่อนโรคระบาดชาวบ้านในชุมชนบ้านแคได้มีการอพยพย้ายถิ่นฐานไปบริเวณชุมชนบ้านตากแดด และเมื่อเกิดโรคระบาดขึ้น จึงได้ย้ายถิ่นฐานอีกครั้งโดยแบ่งเป็น 3 กลุ่มตามข้อสันนิษฐานที่ 1

ข้อสันนิษฐานที่ 3 เดิมมีตั้งถิ่นของชาวบ้าน 2 กลุ่ม ได้แก่ บริเวณวัดร้างบ้านแค และชุมชนร้างบ้านตากแดด เมื่อเกิดโรคระบาด ชาวบ้านในชุมชนบ้านแคได้อพยพไปยังพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงใต้ และก่อตั้งชุมชน บ้านดงบัง ขึ้น ส่วนชาวบ้านในชุมชนบ้านตากแดด ได้อพยพไปตั้งรกรากใหม่ในบริเวณบ้านโพนงาม และบ้านหนองบ่อในปัจจุบัน

ข้อสันนิษฐานที่ 4 แรกเริ่มชาวบ้านได้เข้ามาตั้งชุมชนในเขตตำบลหนองบ่อเพียง 1 ชุมชน คือ บ้านตากแดด และได้กระจายกันออกไปตั้งชุมชนใหม่โดยรอบเมื่อเกิดโรคระบาด